Evrenin İnce Ayarının Kanıtı - Hugh Ross

 

Evrenin İnce Ayarının Kanıtı (1)

Evren için iki düzineden fazla parametrenin, akla gelebilecek her türden fiziksel yaşamın var olması için dar tanımlanmış aralıklar içinde kalan değerlere sahip olması gerekir.

1. güçlü nükleer kuvvet sabiti

daha büyükse: hidrojen yok; yaşam için gerekli olan çekirdekler kararsız olurdu

daha küçükse: hidrojenden başka element yok

2. zayıf nükleer kuvvet sabiti

eğer daha büyükse: büyük patlamada çok fazla hidrojen helyuma dönüştürülür, dolayısıyla yıldızların yanması sonucu çok fazla ağır element malzemesi oluşur; yıldızlardan ağır elementlerin dışarı atılmaması

eğer daha küçükse: büyük patlamadan çok az helyum üretilir, dolayısıyla yıldızların yakılmasıyla oluşan çok az ağır element malzemesi; yıldızlardan ağır elementlerin dışarı atılmaması

3. yerçekimi kuvveti sabiti

daha büyük olsaydı: yıldızlar çok sıcak olurdu ve çok hızlı ve çok düzensiz yanarlardı

daha küçük olsaydı: yıldızlar o kadar soğuk kalırdı ki nükleer füzyon asla tutuşmaz, dolayısıyla ağır element üretimi olmaz.

4. elektromanyetik kuvvet sabiti

daha büyükse: yetersiz kimyasal bağ; bordan daha büyük elementler fisyon için çok kararsız olurdu

daha küçükse: yetersiz kimyasal bağ; yetersiz miktarda karbon veya oksijen

5. elektromanyetik kuvvet sabitinin yerçekimi kuvveti sabitine oranı

daha büyükse: 1,4 güneş kütlesinden daha az yıldız yok, dolayısıyla kısa yıldız ömrü ve düzensiz yıldız parlaklıkları

daha küçükse: 0,8 güneş kütlesinden fazla yıldız yok, dolayısıyla ağır element üretimi yok

6. elektronun proton kütlesine oranı

daha büyükse: yetersiz kimyasal bağ

daha küçükse: yetersiz kimyasal bağ

7. proton sayısının elektronlara oranı

daha büyük olsaydı: elektromanyetizma yerçekimine hükmederek galaksi, yıldız ve gezegen oluşumunu engellerdi.

daha küçük olsaydı: elektromanyetizma yerçekimine hükmederek galaksi, yıldız ve gezegen oluşumunu engellerdi.

8. evrenin genişleme hızı

daha büyükse: galaksi oluşumu yok

daha küçük olsaydı: evren yıldız oluşumundan önce çökerdi

9. evrenin entropi seviyesi

daha küçükse: proto-galaksi oluşumu yok

daha büyükse: proto-galaksiler içinde yıldız yoğunlaşması yok

10. evrenin baryon veya nükleon yoğunluğu

eğer daha büyükse: büyük patlamadan çok fazla döteryum, dolayısıyla yıldızlar çok hızlı yanar

daha küçükse: büyük patlamadan kaynaklanan yetersiz helyum, dolayısıyla çok az ağır element oluşur

11. ışık hızı

daha hızlı olsaydı: yıldızlar çok parlak olurdu

daha yavaş olsaydı: yıldızlar yeterince parlak olmazdı

12. evrenin yaşı

daha eskiyse: galaksinin sağ tarafında kararlı bir yanma evresinde güneş tipi yıldız yok

daha genç olsaydı: kararlı bir yanma evresindeki güneş tipi yıldızlar henüz oluşmamış olurdu

13. radyasyonun ilk tekdüzeliği

daha düzgün olsaydı: yıldızlar, yıldız kümeleri ve galaksiler oluşmazdı

daha kaba olsaydı: evren şimdiye kadar çoğunlukla kara delikler ve boş uzay olurdu

14. ince yapı sabiti (spektral çizgilerin ince yapı bölünmesini tanımlamak için kullanılan bir sayı)

daha büyük olsaydı: DNA işlev göremezdi; 0,7 güneş kütlesinden fazla yıldız yok

0.06'dan büyük olsaydı: madde büyük manyetik alanlarda kararsız olurdu

daha küçük olsaydı: DNA işlev göremezdi; 1.8 güneş kütlesinden daha az yıldız yok

15. galaksiler arasındaki ortalama mesafe

daha büyük olsaydı: yeterli bir zaman aralığında yıldız oluşumunu sürdürmek için galaksimize yetersiz gaz verilirdi.

daha küçük olsaydı: güneşin yörüngesi çok radikal bir şekilde bozulurdu

16. yıldızlar arasındaki ortalama mesafe

eğer daha büyükse: ağır element yoğunluğu kayalık gezegenlerin oluşması için çok ince

daha küçük olsaydı: gezegen yörüngeleri istikrarsız hale gelirdi

17. protonun bozunma hızı

daha büyük olsaydı: radyasyon salınımı ile yaşam yok olurdu

eğer daha küçükse: evrende yaşam için yetersiz madde

18. 12Karbon (12C) ila 16Oksijen (16O) enerji seviyesi oranı

daha büyükse: yetersiz oksijen

daha küçükse: yetersiz karbon

19. 4Helyum (4He) için temel durum enerji seviyesi

daha büyükse: yetersiz karbon ve oksijen

daha küçükse: yetersiz karbon ve oksijen

20. 8Berilyumun (8Be) bozunma hızı

eğer daha yavaş olsaydı: ağır element füzyonu tüm yıldızlarda feci patlamalar yaratırdı.

eğer daha hızlıysa: berilyum dışında element üretimi ve dolayısıyla yaşam kimyası mümkün değil

21. nötronun proton üzerindeki kütle fazlası

eğer daha büyük olsaydı: nötron bozunması yaşam için gerekli olan ağır elementleri oluşturmak için çok az nötron bırakırdı.

eğer daha küçük olsaydı: nötron bozunması, tüm yıldızların hızla nötron yıldızlarına veya kara deliklere çökmesine neden olacak kadar çok nötron üretirdi.

22. nükleonların anti-nükleonlara göre başlangıçtaki fazlalığı

daha büyükse: gezegenlerin oluşması için çok fazla radyasyon

daha küçükse: galaksilerin veya yıldızların oluşması için yeterli madde yok

23. su molekülünün polaritesi

daha büyük olsaydı: füzyon ve buharlaşma ısısı yaşam için çok büyük olurdu

daha küçük olsaydı: füzyon ve buharlaşma ısısı yaşamın varlığı için çok küçük olurdu; sıvı su, yaşam kimyasının ilerlemesi için çok düşük bir çözücü olacaktır; buz yüzemez, bu da kaçak bir donmaya yol açar.

24. süpernova patlamaları

çok yakın olsaydı: radyasyon gezegendeki yaşamı yok ederdi

çok uzaksa: kayalık gezegenlerin oluşumu için yeterince ağır element külü yok

çok sık olsaydı: gezegendeki yaşam yok olurdu

çok seyrek ise: kayalık gezegenlerin oluşumu için yeterince ağır element külü yok

çok geç olsaydı: gezegendeki yaşam radyasyonla yok olurdu

çok erken olursa: kayalık gezegenlerin oluşumu için yeterince ağır element külü yok

25. beyaz cüce çift oluşumu

çok az ise: yaşam kimyasının ilerlemesi için üretilen yetersiz flor

çok fazlaysa: yıldız yoğunluğundan gezegen yörüngelerinin bozulması; gezegendeki yaşam yok edilecekti

çok erken olursa: verimli flor üretimi için yeterince ağır elementler yapılmadı

çok geç olursa: flor, ön gezegene dahil edilmek için çok geç yapılmıştır

26. egzotik maddenin sıradan maddeye oranı

daha küçük olsaydı: galaksiler oluşmazdı

daha büyük olsaydı: güneş tipi yıldızlar oluşmadan önce evren çökerdi

27. galaksi kümeleri

eğer çok yoğunsa: galaksi çarpışmaları ve birleşmeleri yıldız ve gezegen yörüngelerini bozar; çok fazla radyasyon

çok seyrek ise: yeterince uzun bir süre boyunca yıldız oluşumunu sürdürmek için galaksilere yetersiz gaz infüzyonu

28. erken evrendeki etkin boyutların sayısı

daha küçük olsaydı: kuantum mekaniği, yerçekimi ve görelilik bir arada olamazdı ve yaşam imkansız olurdu

daha büyük olsaydı: kuantum mekaniği, yerçekimi ve görelilik bir arada olamazdı ve yaşam imkansız olurdu

29. mevcut evrendeki etkin boyutların sayısı

daha küçük olsaydı: elektron, gezegen ve yıldız yörüngeleri kararsız hale gelirdi

daha büyük olsaydı: elektron, gezegen ve yıldız yörüngeleri kararsız hale gelirdi

30. nötrino kütlesi

daha küçük olsaydı: galaksi kümeleri, galaksiler ve yıldızlar oluşmazdı

daha büyük olsaydı: galaksi kümeleri ve galaksiler çok yoğun olurdu

31. büyük patlama dalgalanmaları

daha küçük olsaydı: galaksiler oluşmazdı; evren çok hızlı genişliyor

daha büyük olsaydı: galaksi kümeleri ve galaksiler çok yoğun olurdu; kara delikler hakim olurdu; evren çok hızlı çöküyor

32. toplam kütle yoğunluğu

daha küçük olsaydı: evren güneş tipi yıldızların oluşması için çok hızlı genişler

daha büyük olsaydı: evren çok yavaş genişler, bu da kararsız yörüngelere ve çok fazla radyasyona neden olur.

33. uzay enerji yoğunluğu

daha küçük olsaydı: evren çok yavaş genişler ve bu da kararsız yörüngelere ve çok fazla radyasyona neden olur.

daha büyük olsaydı: evren güneş tipi yıldızların oluşması için çok hızlı genişler

34. göreli genişleme faktörünün boyutu

daha küçük olsaydı: yaşam için gerekli bazı kimyasal reaksiyonlar düzgün çalışmayacaktı.

daha büyük olsaydı: yaşam için gerekli bazı kimyasal reaksiyonlar düzgün çalışmazdı

35. Heisenberg belirsizlik ilkesindeki belirsizlik büyüklüğü

daha küçük olsaydı: vücut hücrelerine oksijen taşınması çok küçük olurdu; yaşam için gerekli bazı unsurlar kararsız olacaktır; yaşam için gerekli bazı kimyasal reaksiyonlar düzgün çalışmaz

daha büyük olsaydı: yaşam için gerekli bazı unsurlar kararsız olurdu; yaşam için gerekli bazı kimyasal reaksiyonlar düzgün çalışmaz

Hugh Ross, The Creator and the Cosmos kitabının 60-62 sayfalarından alınmıştır.

(1) Ross, 120–128; Barrow and Tipler, 123–457; Bernard J. Carr and Martin J. Rees, “The Anthropic Principle and the Structure of the Physical World,” Nature 278 (1979): 605– 612;

 John M. Templeton, “God Reveals Himself in the Astronomical and in the Infinitesimal,” Journal of the American Scientific Affiliation (December 1984): 194–200; 

Jim W. Neidhardt, “The Anthropic Principle: A Religious Response,” Journal of the American Scientific Affiliation (December 1984): 201–207; 

Brandon Carter, “Large Number Coincidences and the Anthropic Principle in Cosmology,” Proceedings of the International Astronomical Union Sympos ium No. 63: Confrontation of Cosmological Theories with Observational Data, ed. M. S. Longair (Boston, MA: Reidel Publishing, 1974), 291–298; 

John D. Barrow, “The Lore of Large Numbers: Some Historical Background to the Anthropic Principle,” Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society 22 (1981): 404–420; Alan Lightman, “To the Dizzy Edge,” Science 82 (October 1982): 24–25; 

Thomas O’Toole, “Will the Universe Die by Fire or Ice?” Science 81 (April 1981): 71–72; Hoyle, Galaxies, Nuclei, and Quasars, 147–150; 

Bernard J. Carr, “On the Origin, Evolution, and Purpose of the Physical Universe,” Physical Cosmology and Philosophy, ed. John Leslie (New York: Macmillan, 1990), 134–153; Swinburne, 154–173; 

R. E. Davies and R. H. Koch, “All the Observed Universe Has Contributed to Life,” Philosophical Transactions of the Royal Society of London Series B, 334 (1991): 391–403; George F. R. Ellis, 27–32; 

Hubert Reeves, “Growth of Complexity in an Expanding Universe,” in The Anthropic Principle, ed. F. Bertola and U. Curi (New York: Cambridge University Press, 1993), 67–84; Oberhummer, Csótó, and Schlattl, 88-90; 

Lawrence M. Krauss, 461–466; 

Christopher C. Page et al., 47–52; 

S. Perlmutter et al., “Measurements of Ω and ∧ from 42 High-Redshift Supernovae,” Astrophysical Journal 517 (1999): 565–586; 

P. deBarnardis et al., “A Flat Universe from High-Resolution Maps of the Cosmic Microwave Background Radiation, Nature 494 (2000): 955–959; 

A. Melchiorri et al., “A Measurement of Ω from the North American Test Flight of Boomerang,” Astrophysical Journal Letters 536 (2000): L63–L66; 

Lawrence M. Krauss and Glenn D. Starkman, “Life, the Universe, and Nothing: Life and Death in an Ever-Expanding Universe,” Astrophysical Journal 531 (2000): 22–30; 

Volker Bromm, Paolo S. Coppi, and Richard B. Larson, “Forming the First Stars in the Universe: The Fragmentation of Primordial Gas, “ Astrophysical Journal Letters 527 (1999): L5–L8; 

Jaume Garriga, Takahiro Tanaka, and Alexander Vilenkin, “Density Parameter and the Anthropic Principle,” Physical Review D, 60 (1999): 5–21; 

Jaume Garriga and Alexander Vilenkin, “On Likely Values of the Cosmological Constant,” Physical Review D, 61 (2000): 1462–1471; 

Max Tegmark and Martin Rees, “Why is the Cosmic Microwave Background Fluctuation Level 10 -5?” Astrophysical Journal 499 (1998): 526–532; 

Jaume Garriga, Mario Livio, and Alexander Vilenkin, “Cosmological Constant and the Time of Its Dominance,” Physical Review D, 61 (2000): in press; Peter G. van Dokkum et al., “A High Merger Fraction in the Rich Cluster MS 1054-03 at z = 0.83: Direct Evidence for Hierarchical Formation of Massive Galaxies,” Astrophysical Journal Letters 520 (1999): L95–L98;

 Theodore P. Snow and Adolf N. Witt, “The Interstellar Carbon Budget and the Role of Carbon in Dust and Large Molecules,” Science 270 (1995): 1455–1457; Elliott H. Lieb, Michael Loss, and Jan Philip Solovej, “Stability of Matter in Magnetic Fields,” Physical Review Letters 75 (1995): 985–989; 

B. Edvardsson et al., “The Chemical Evolution of the Galactic Disk. I. Analysis and Results,” Astronomy & Astrophysics 275 (1993): 101–152; 

Hugh Ross, “Sparks in the Deep Freeze,” Facts & Faith, vol. 11, no. 1 (1997), 5–6; 

T. R. Gabella and T. Oka, “Detection of H3+ in Interstellar Space,” Nature 384 (1996): 334–335; David Branch, “Density and Destiny,” Nature 391 (1998): 23; 

Andrew Watson, “Case for Neutrino Mass Gathers Weight,” Science 277 (1997): 30–31; 

Dennis Normile, “New Experiments Step Up Hunt for Neutrino Mass,” Science 276 (1997): 1795;

 Joseph Silk, “Holistic Cosmology,” Science 277 (1997): 644; Frank Wilczek, “The Standard Model Transcended,” Nature 394 (1998): 13–15; 

Limin Wang et al., “Cosmic Concordance and Quintessence,” Astrophysical Journal 530 (2000): 17–35; Robert Irion, “A Crushing End for our Galaxy,” Science 287 (2000): 62–64;

 Roland Buser, “The Formation and Early Evolution of the Milky Way Galaxy,” Science 287 (2000): 69–74; Joss Bland-Hawthorn and Ken Freeman, “The Baryon Halo of the Milky Way: A Fossil Record of Its Formation,” Science 287 (2000): 79–83; 

Robert Irion, “Supernova Pumps Iron in Inside-Out Blast,” Science 287 (2000): 203–205; Gary Gibbons, “Brane- Worlds,” Science 287 (2000): 49–50; 

Anatoly Klypin, Andrey V. Kravtsov, and Octavio Valenzuela, “Where Are the Missing Galactic Satellites?” Astrophysical Journal 522 (1999): 82– 92; 

Inma Dominguez et al., “Intermediate-Mass Stars: Updated Models,” Astrophysical Journal 524 (1999): 226–241; 

J. Iglesias-Páramo and J. M. Vilchez, “On the Influence of the Environment in the Star Formation Rates of a Sample of Galaxies in Nearby Compact Groups,” Astrophysical Journal 518 (1999): 94–102; 

Dennis Normile, “Weighing In on Neutrino Mass,” Science 280 (1998): 1689–1690; Eric Gawiser and Joseph Silk, “Extracting Primordial Density Fluctuations,” Science 280 (1998): 1405–1411; 

Joel Primack, “A Little Hot Dark Matter Matters,” Science 280 (1998): 1398–1400; 

Stacy S. McGaugh and W. J. G. de Blok, “Testing the Dark Matter Hypothesis with Low Surface Brightness Galaxies and Other Evidence,” Astrophysical Journal 499 (1998): 41–65;

 Nikos Prantzos and Joseph Silk, “Star Formation and Chemical Evolution in the Milky Way: Cosmological Implications,” Astrophysical Journal 507 (1998): 229–240; 

P. Weiss, “Time Proves Not Reversible at Deepest Level,” Science News 154 (1998): 277; 

E. Dwek et al., “The COBE Diffuse Infrared Background Experiment Search for the Cosmic Infrared Background. IV. Cosmological Implications,” Astrophysical Journal 508 (1998): 106–122; 

G. J. Wasserburg and Y.-Z. Qian, “A Model of Metallicity Evolution in the Early Universe,” Astrophysical Journal Letters 538 (2000): L99–L102; Ron Cowen, “Cosmic Axis Begets Cosmic Controversy,” Science News 151 (1997): 287