Yuhanna 7:53-8:11 Yazarlık ve Kanonluk Sorunları - Yeni Ahit Metinsel Eleştiri (2)

 Yuhanna 7:53-8:11 Yazarlık ve Kanonluk Sorunları

Yuhanna 7:53-8:11 perikopu yüzyıllar boyunca tartışma konusu olmuştur. Görülen o ki, bu pasajlar, Markos 16:9-20 pasajları gibi bir interpolasyondur (sonradan ekleme). Bart Ehrman nedenlerini şöyle sıralıyor: 

''Burada, her ikna konusunda neredeyse tüm akademisyenlere ikna edici olduğunu kanıtlayan birkaç temel gerçeğe işaret edebilirim: (i) en eski ve en iyi el yazmalarında yoktur. (ii) Bu kısmın yazı stili İncilin diğer bölümlerinden çok farklıdır. Ayrıca (iii) burada geçen birçok sözcük metnin kalan kısımlarında bulunmamaktadır. Sonuç kaçınılmazdır: Bu pasaj orijinal olarak (Yuhanna) İncil'in bir parçası değildi. '' 

Pasaj Hz. İsa'nın Zina eden bir kadının recm edilip edilmeyeceği ile ilgilidir.

Argümanlara geçmeden önce bir uyarı notu: biraz sonra da söylemek üzere; bu pasajlar Yuhanna İncili'ne ait olmasada, söz konusu pasajlarda geçen olayın gerçek olmayacağı anlamına gelmez. 

=>>> En Eski ve En İyi El Yazmalarında Yoktur

Bu perikop'u (7:53-8:11) Yuhanna İncili'nden dışlayan en büyük kanıtlardan birisi önemli el yazmalardır. Örneğin

Papyrus 66 (200 tarihli)  adlı nüshada bulunmaz.(2) Metin Yuhanna 7: 52'de "εραυνησον" (arama) kelimesinin ortasında başlar. İkinci satırda cümle bir noktalama işaretiyle biter ve hemen 8:12'de Zinanın Öyküsünü çıkararak "Παλιν ουν αυτοις ελαλησεν ο Ις" (İsa onlarla tekrar konuştu) diye devam eder. El yazması, birinci ve ikinci satırlarda bir kelime sırası varyantını belirtmek için köşegen vuruşlar kullanan bir yazar tarafından açıklandı, ancak Zina eden kadın hikayesini herhangi bir gösterim olmadan atlandı.(2)

Yine aynı şekil Papyrus 75'te bulunmaz (175-225 / 3.yüzyıl). Bu, perikopu dışlayan ikinci tanıktır.(3) Perikop (7:53-8:11) 4.yüzyıla ait büyük el yazma olan Sina ve Vatikan el yazmalarında bile görülmez.(4)

Bu perikop (postun bir önceki sayfalarında gösterildiği gibi), Doğu menşeli erken Yunan metinsel tanıklarının hiçbirinde bulunmaz (örneğin, ne Bodmer papirüsünde); ne de Eski Süryani ya da Kıpti'de bulunmaz. Bu pasajla ilgili Yunan yazarlar tarafından ilk Hıristiyan bin yılının Yuhanna'sı üzerine herhangi bir yorum yapılmamıştır ve standart Yunanca metinde görünmeye ancak M.S. 900'den itibaren başlanmıştır. Erken yüzyıllarda Kutsal Yazı olarak geçişin kanıtı Batı Kilisesi ile sınırlıdır. İncillerin bazı Eski Latince metinlerinde yer almaktadır. Ambrose ve Augustine onun İncil'in bir parçası olarak okunmasını istediler ve Jerome onu Vulgate'e dahil etti. Beşinci yüzyıl Greko-Latin Bezae El yazmasında (Codex Bezae) görünür.(5) Aynı şekil bazı el yazmalar bu perikopu içerse de, şüpheli işareti anlamına gelen obelus ile işaretlenmiştir. Örneğin: Codex Vaticanus 354 / M.S. 949(6) 

Görüldüğü gibi hala 10.yüzyıl yunanca el yazmalarında şüpheli olarak gözüküyor. 9. yüzyıldaki bazı el yazmalarda bile bu perikop görülmez. (Örneğin; Miniscule 565 / M.S. 9.yüzyıl)  Bununla birlikte, hikayenin kökeni Doğu'da olduğu ve gerçekten kadim olduğu iyi bir durum olarak tartışılabilir. Eusebius (Ecclesiastical History III 39:17), "Papias, İbranilere göre Müjde'de yer alan, Rab'den önce birçok günahla suçlanan bir kadının başka bir hikayesini anlatır." 

Üçüncü yüzyıl'a ait Didascalia Apostolorum zinanın öyküsüne açık bir atıfta bulunur ve onu muhtemelen Hz. İsa'nın nezaketinin iyi bilinen bir örneği olarak kullanır; bu eser Suriye kökenlidir ve referans, öykünün ikinci yüzyıl Suriye'sinde bilindiği anlamına gelir (ancak Kutsal Yazı olması gerekmiyor).(7) Her ne kadar, Didascalia zine öyküsüne atıfta bulunsada bunu Yuhanna İncili'ne atfetmez. Ayrıca birçok zina eden kadınlara ait hikayelerin ortada dolaştığını unutmayın. 

Bu el yazmaların gösterdiği şey, Yuhanna 7:53-8:11 Yuhanna İncili'ne ait bir pasaj değildir, ancak ona rağmen bazı yerlerde Hz. İsa'nın zina eden kadınlara vermiş olduğu hükümlerle ilgili ortada birçok rivayet dolaşıyor. 

=>>> Yuhanna İncili'ne Yabancı Gelen Perikop

Hikayenin Yunanca metni bir dizi değişik okumayı gösterir, genel olarak üslup ne kelime hazinesi ne de gramer olarak Yuhanna'ya ait değildir.(8) Burada geçen birçok sözcük metnin kalan kısımlarında bulunmamaktadır.(9) Örneğin; Ὄρθρου (Yuhanna 8:2), γραμματεῖς (8:3), μοιχείᾳ (8:3), μοιχευομένη. (8:4), αυτοφώρῳ (8:3), κύψας, (8:6,8),  ἐπέμενον (8:7), ἀνέκυψεν (8:7-10), ἀναμάρτητος (8:7),  πρεσβυτέρων(8:9), κατελείφθη(8:9), μηδένα (8:10), πλὴν     κατέκρινεν (8:10,11) gibi kelimeler Yuhanna İncili'ne yabancı gelen yunanca kelimelerdir. 

Sonuç itibariyle iç ve dış kanıtlar temelinde Birleşik İncil Dernekleri'nin Yunan Yeni Ahitinin yayın komitesi perikopun başlangıçta Yuhanna İncili'nin bir parçası olmadığı konusunda hemfikirdir.(10) 

Ancak Hristiyanlar pasajın antikliğine (yani çok kullanışlı olmasından) Yuhanna İncili'ne ait olmamasına rağmen Yeni Ahit'e (köşeli parantez içinde) eklediler. 

Başka bir mesele, hikayenin kanonik olup olmadığıdır. Raymond E. Brown yazıyor: 

''Bazıları için bu soru yukarıda zaten yanıtlanmış olacaktır, çünkü öykünün İncil'e daha sonra eklenmesi ve Yuhanna kökenli olmaması, onun kanonik Kutsal Yazı olmadığı anlamına gelir (hikaye her ne kadar eski ve doğru olsa bile). Başkaları için kanonluk, geleneksel dini kabul ve kullanım sorunudur. Bu nedenle, Roma Katolik Kilisesi'nde kanonikliğin ölçütü Vulgate'e kabul edilmektir, çünkü Kilise Vulgate'i yüzyıllardır İncil'i olarak kullanmıştır. Zinanın hikayesi Jerome tarafından kabul edildi ve bu yüzden Katolikler bunu kanonik olarak görüyor. Ayrıca Bizans Kilisesi'nin alınan metnine ve nihayetinde Kral James İnciline de girdi. Ve böylece Romalı olmayan Hıristiyanların çoğu da hikayeyi Kutsal Yazı olarak kabul ediyor. ''(12)  

Hikayenin gerçekliği doğru olduğunu varsaysak bile en erken Hristiyan Yunanca kutsal yazılarında kabul edilmiyor. Çünkü Yuhanna İncili'ne ait olmayan bir perikoptur.  İncil yazarları Hz. İsa'nın yaşamına tanıklık etmedikleri (yani görgü tanığı olmadığı için) bu gibi gerçekleşmiş (veya gerçekleşmesi muhtemel) olayları ekleyememeleri gayet doğaldır. Örneğin bugün Markos İncili'nde Hz. İsa'nın yaşamına atfedilmiş gerçek olmayan hikayeler de vardır. Ona rağmen Markos İncili'nde bu hikayeler bulunmaktadır. Kısacası, bir olayın aslen Hz. İsa'ya ait olması onun Yeni Ahit'e ait olduğunu göstermez. En güzel örneklerden bir tanesi de Zina eden kadın perikopudur.

EN DOĞRUSUNU ALLAH (C.C.) BİLİR..!

(''Dionotlar ve Kaynakça'' kısmı sonradan eklenecektir)